خماری یکی از بهترین کمدی هایی بود که در سال 2009 به سینماها آمد؛ کمدی ایی آکنده از شوخیهای زشت و موقعیت هایی که فقط مردان می توانستند از ته دل به آن بخندند!. خماری اگرچه ساختاری تکراری داشت ( سفر جاده ایی چند دوست و خرابکاری های خاص آنها ) اما به لطف دیالوگ ها و بازی خوب بازیگرانش ، تبدیل به یکی از بهترین های سال 2009 شد و از همان زمان نیز زمزمه ساخت دنباله ایی برای آن به گوش می رسید. تاد فیلیپس ( کارگردان خماری ) که تجربه زیادی در ساخت فیلمهای به اصطلاح " سفر جاده ایی " دارد، بعد از ساخت نخستین قسمت از خماری، بار دیگر به سراغ سوژه ایی مشابه به نام موعد مقرر رفت و زاک گالیفیاناکیس ( از تلفظ این اسم متنفرم! ) را در کنار رابرت دونی جر قرار داد که نتیجه اش کمدی ایی قابل قبول بود. حالا بعد از موعد مقرر ، تاد فیلیپس بار دیگر بر صندلی کارگردانی فیلمی نشسته که او را به شهرت رسانده بود. خماری 2 همان فیلمی بود که طرفداران پر شمار خماری منتظر آن بودند ولی آیا خماری 2 به مانند قسمت اول می تواند شما را بخنداند؟

از اتفاقات عجیب و غریب لاس وگاس بیش از 2 سال می گذرد، حالا دیگر فیل ( برادرلی کوپر ) ، استو  (اد هلمز ) ، داگ (جاستین بارتا ) و آلن ( زاک گالیفیاناکیس ) دیگر آن خاطرات وحشتناک را فراموش کرده اند و زندگی طبیعی خود را سپری می کنند. استو که 2 سال پیش رابطه اش با نامزدش را بهم زد ، حالا در شُرف ازدواج با دختری به نام لارن ( جیمی چانگ ) است که از خانواده ایی بسیار ثروتمند می آید. خانواده لارن در شهر بانکوکِ تایلند زندگی می کنند به همین دلیل استو باید برای ازدواج و ملاقات خانواده لارن به بانکوک مسافرت کند. استو تصمیم می گیرد برای عروسی اش ، دوستان قدیمی خودش را که در لاس وگاس با او همراه بودند به مراسم دعوت کند. بنابراین او از فیل و داگ می خواهد که به جشن عروسی او در تایلند بیایند ولی در لحظات آخر تصمیم می گیرد تا آلن را هم به جمع دوستانش اضافه کند به شرط اینکه در مراسم خرابکاری انجام ندهد و به زبان ساده، اجازه دهد تا مراسم به روال عادی خودش سپری شود. بعد از سفر این 4 دوست به تایلند همه چیز بر وفق مراد پیش می رود و ظاهراً قرار است استو مراسم عروسی بی دردسری داشته باشد اما با بیدار شدن صبحگاهی آنان در یک هتل کثیف، باز هم خاطرات 2 سال پیش تکرار می شود. هنگامی که این 4 دوست به هوش می آیند، هیچ چیز از شب گذشته را بخاطر نمی آورند و همه این ها در حالی است که تمام ابزار عیش و نوش در کنار آنها به چشم می خورد و بعلاوه اینکه برادر نوجوانِ لارن نیز مفقود شده است!

مشکل خماری 2 نه موقعیت های زشت و زننده اش، بلکه عدم نوآوری در پرداخت شوخی هاست. خماری 2 دقیقاً کپی برابر اصل قسمت اول هست و بعضاً حتی سکانس ها نیز به یکدیگر شباهت پیدا می کند. تنها تفاوت بزرگ خماری 2 با قسمت اول را می توان در تغییر مکان فیلم از لاس وگاس به بانکوک دانست. متاسفانه این تغییر مکان به جای آنکه باعث خلق موقعیت های ناب کمدی شود، تبدیل به توهین آشکاری شده که بصورت پی در پی به تایلندی ها و فرهنگشان اطلاق می شود. قسمت اول خماری در لاس وگاس سپری می شد اما هیچ وقت توهین آشکاری به این مکان و قوانین خاص آن نمی کرد اما در قسمت دوم شاهد آن هستیم که سازندگان به سراغ تایلند رفته اند و فرهنگ و روش زندگی آنها را به تمسخر گرفته اند. این توهین ها بعضاً به قدری زشت و زننده است که حتی ممکن است شما نیز از دیدن آنها شرمسار شوید. عدم وجود خلاقیت در شوخی های فیلم یکی دیگر از دلایلی است که سبب شده تا خماری 2 بسیار کسل کننده باشد. اگر ببرِ مایک تایسون در قسمت اول شوخی ریزی بود که تبدیل به یکی از بهترین صحنه های خنده دار فیلم شد ، در این قسمت میمونی وجود دارد که قصد دارد همان موقعیت را دوباره بوجود بیاورد اما نه تنها بامزه نیست بلکه به قول مسئولین جشنواره کن " عنصر ناخوشایندِ " فیلم است!. داد و بیداد و پرش های گهگاهی این میمون هم نتوانسته لحظات به یاد ماندی ببرِ قسمت اول را برای تماشاگر زنده کند.

4 شخصیت اصلی داستان اگرچه هنوز کارایی خود را دارند اما در مقایسه با قسمت اول، کمتر می توانند تاثیر گذار باشند که این امر به دلیل مشکلات فیلمنامه است. ما در قسمت اول خماری شاهد یکی از بهترین شیمی بین بازیگران در یک فیلم کمدی بودیم اما تکرار آن در قسمت دوم با توجه به موقعیت های نه چندان خنده دار فیلم ، باعث شده تا حتی تماشاگران نیز آنها را باور نکنند. البته این شخصیت ها تغییراتی هم داشته اند مانند استو که در قسمت اول خماری به یک دختر رقاص ( با بازی تحسین برانگیز هدر گراهام ) علاقه پیدا می کرد و در آخر فیلم هم با او قراری می گذاشت اما در قسمت دوم مشخص نیست که چه بر سر او آمده که حالا استو در حال ازدواج با یک دختر تایلندی است!.

از بین بازیگران فیلم کماکان زاک گالیفیاناکیس ( اسمش هم مانند شخصیت اش در فیلم است! ) بهترین نمایش را دارد.شخصیت آلن با آن دیالوگ های ساده و در عین حال متفکرانه کماکان بهترین بخش فیلم را تشکیل می دهد. برادلی کوپر نیز در نقش فیل کماکان بازی راحتی دارد. اد هلمز در نقش استو با اینکه تغییراتی کرده اما بدشانسی او ، بهترین بخش شخصیت اش است و در آخر ، پل جیاماتی هم در نقش یک گنگستر مواد فروش محلی حضور دارد که البته توفیق چندانی در ارتباط برقرار کردن با تماشاگر بدست نمی آورد.

خماری 2: The Hangover Part II